Tradycyjny domowy budyń z wanilią

Podjęłam wyzwanie! Biorę za punkt honoru nie wywrócenie do góry nogami piramidy żywieniowej w miesiącu grudniu. Sama jestem strasznym łasuchem, więc sprawa jest poważna, a to właśnie w grudniu jest najwięcej okazji do podarowania dzieciom słodkich przysmaków.

Na szczęście nasze dzieci nie tylko uczciwie podzieliły się podobieństwem zewnętrznym- Kasia podobna jest do mnie, a Maksio do taty, ale i przejawiają podobieństwo w pewnych cechach charakteru albo może lepiej- zamiłowania do cukrów prostych. Kasia nie odejdzie od stołu dopóki są słodkości i jest gotowa je zjeść o każdej porze dnia i nocy. Natomiast Maksymilian pewnych rzeczy nie tyka, co więcej, (co dla mnie niewyobrażalne) jest w stanie zrezygnować po jednym gryzie, mimo, że z uśmiechem na ustach mówi „dobre”- cały tata. Ja jak otworzę tabliczkę czekolady to muszę ją skończyć, bo inaczej będzie mnie wodzić na pokuszenie.

Przepis na domowy budyń tradycyjny

Przepis nie jest specjalnie trudny, a jednak wiem, że czasem o tym zapominamy. Mam również świadomość, że to nadal „słodycz”, ale z pewnością jest to lepsza alternatywa od kolejnego czekoladowego Mikołaja. W naszym domu wszyscy lubimy budyń, a odkąd mamy dzieci przywiązuje większą uwagę do tego, co jemy. Przygotowanie deseru jest tak samo proste jak tego z torebki jednak okazuje się droższe, jeśli wybieramy opcję z laską wanilii.

Składniki na 4 porcje:

* 3 szklanki mleka

* 2 łyżki mąki ziemniaczanej

* laska wanilii

* 2 łyżki cukru trzcinowego kokosowego lub białego

* 2 żółtka

* łyżka masła

2,5 szklanki mleka, masło, wanilia (jej wnętrzności) i cukier gotuję w garnku. W osobnym naczyniu mieszam resztę mleka żółtka i mąkę. Następnie obniżam temperaturę gotującego się mleka i łączę wszystko w garnku, cały czas mieszając. Zostało już tylko rozlanie do salaterek i wylizanie naczynia, czym chętnie zajmą się dzieci.

Książka o żywieniu dzieci dla dzieci 

Skoro wywołałam temat słodkości, to warto wspomnieć o ostatniej wizycie w bibliotece (o wcześniejszych wizytach piszę tutaj i tutaj ) podczas której wypożyczyliśmy „Łakomczuszki- piramida żywienia dla dzieci” Anna Wrona. Książeczka w dość obrazowy sposób pokazuje, co się dzieje z dziecięcymi brzuszkami, kiedy jedzą za dużo niezdrowego jedzenia, które znajduje się na szczycie piramidy. Autorka podkreśla w książce, że mimo tego, iż brzuszki rosną jak baloniki od bezwartościowego jedzenia, to nie można śmiać się z tych, którym bebzunki urosły. Szczerzę przyznam, że miałam dysonans czytając ją Kasi, bo z jednej strony fajnie, że zwracam Kasi uwagę na to, co jemy, a z drugiej czy nie będzie to otwarcie furtki do niezręcznych uwag na temat wyglądu innych. Opamiętałam się i przeczytałam ją córce jeszcze kilka razy;)